52 kg w dół! Jak to się stało?

Nazywam się Marcin mam 43 lata. Całe dziecięce i nastoletnie życie byłem szczupłym lubiącym sport chłopakiem (zrobienie 50 pompek nie stanowiło dla mnie problemu, grałem w piłkę nożną i w szkolnej reprezentacji piłki ręcznej i koszykówki).

La dose iniziale di Lovegra è di 10 mg, tutto quello che volete sapere sulla “pillola blu”. Anche quelli prescritti dai medici di base, che verrà applicato al momento della scelta delle https://perlalibido24.com/compra-generico-viagra-senza-ricetta/ modalità di spedizione.

Niestety czym lat przybywało przybywało również kilogramów. Moja waga zaczęła systematycznie rosnąć mniej więcej od 18 roku życia, coraz bardziej zmieniał się też mój tryb życia z aktywnego na bardziej siedzący (praca, dom) pojawiało się coraz więcej złych nawyków nieregularne posiłki, fastfoody itp. na zasadzie nie ważne gdzie, nie ważne jak, byle zjeść i do przodu. Potrafiłem rano zjeść śniadanie, później w pracy byle co drożdżówka, bułka i wieczorem po powrocie do domu zaczynał się jak ja to mówię festiwal jedzenia obiad bo przecież nie jadłem, po obiedzie coś dobrego i za kawałek kolacja bo przecież bez kolacji iść spać nie można.

Przez te wszystkie lata mojego przybierania na wadze nawet jak myślałem żeby coś ze sobą zrobić to po dwóch-trzech dniach przychodziła myśl, kurczę przecież ja ciężko pracuje i wszystkiego sobie mam odmawiać i tak się kończyło zanim się jeszcze

zaczynało moje odchudzanie. Nie ma też co się oszukiwać, że nigdy do tej pory, na poważnie, pod okiem kogoś doświadczonego się nie odchudzałem, a i moich prób przez te ok 20 lat były może dwie góra trzy. Sygnały jaki wysyłał mi organizm w postaci nadciśnienia, poważna zakrzepica oka w 2013 roku przy której o mało nie straciłem wzroku w jednym oku, nie były w stanie mnie zmotywować do walki o normalność. Wszystko przez to że brałem całkiem sporo leków na nadciśnienie dzięki którym funkcjonowałem całkiem dobrze.

Nie pomagały namowy syna, żony, rodziców i teściów mówiących Marcin musisz coś z tym zrobić, bo idzie to w złym kierunku (to zdanie najczęściej powtarzał mój tata). I tak to trwało przez długie lata do momentu kiedy to przyszedł sierpień 2019 i „słynny”wyjazd na mazury z rodziną. Wtedy też moja rodzina wybrała się na rowerki wodne, na które mnie również namawiano. Oczywiście namówić się nie dałem tym razem choć w duchu żal i frustracja była. Następnego dnia również były rowerki i całe szczęście pamiętając poprzedni dzień  tym razem z dużymi oporami ale dałem się namówić. Wtedy to moja

chrześnica robiła zdjęcia które po zakończonych atrakcjach dnia rozsyłała, wpadły również do mnie. Po obejrzeniu jednego ze zdjęć i szoku jakiego doznałem oglądając je natychmiast zostało ono usunięte z mojego telefonu.

Po prostu wyglądałem na nim monstrualnie to nie był rowerek i Marcin tylko MARCIN i rowerek. Usunięcie zdjęcia z telefonu nie spowodowało że zapomniałem o nim i o tym jak wyglądam.

Zaraz po powrocie z mazur miałem przykrą rodzinną uroczystość – pogrzeb chrzestnego. Podczas szykowania  się na pogrzeb okazało się że największa czarna koszula kupiona niecały rok wcześniej jest przyciasna i nie mogę się w niej dopiąć, przelało to wtedy szalę goryczy.

Podjąłem wówczas pierwszą ale wewnętrznie głęboką w sobie decyzję że muszę coś z tym zrobić. Rano powiedziałem o tym żonie i synowi. Zaczęliśmy wspólnie się zastanawiać co będzie najlepsze i wtedy przypomniałem sobie o bracie ciotecznym który schudł ok 40 kg z Panią Agnieszką z Poradni Dietetycznej 4LINE. Zadzwoniłem i umówiłem się na spotkanie 20 września 2019 r. Podczas spotkania w rozmowie z Panią Agnieszką przekazałem szczerze wszystkie moje sugestie i chęć zrobienia porządku ze swoją otyłością a punktem mocno motywacyjnym który sobie założyłem były 18 urodziny syna w czerwcu 2020 roku.

Pani Agnieszka okazała się osobą niesamowicie miłą z wielką wiedzą i co bardzo ważne doskonale rozumiejącą potrzeby osób otyłych która przygotowując dietę nie stosuje tylko zakazów i nakazów a wprowadza tak posiłki żeby osobie na redukcji masy ciała jak najbardziej pasowały. Oczywiście aktywność fizyczna przy diecie jest bardzo ważna i mi udało się ją wdrożyć. Na początku były to spacery, później doszedł basen 2-3 razy w tygodniu a od późnej wiosny jeżdżę również na rowerze. Najważniejsze zachować we wszystkim zdroworozsądkowe podejście i zmienić swoje nastawianie. Ja 20 lat pytałem się siebie czy mi się chce iść na spacer, basen czy rower i w 95% odpowiedź była negatywna a teraz przestałem się już siebie pytać tylko wstaję z kanapy i idę, ponieważ podejrzewam że jak się zacznę siebie pytać to odpowiedź może nie być dla mnie satysfakcjonująca.  Bardzo ważna w odchudzaniu jest psychika, nastawienie, i wsparcie profesjonalisty który przez ten cały proces poprowadzi i nauczy jak komponować posiłki aby były zdrowe i smaczne.

Na dzień dzisiejszy mam już 52 kg mniej i koniec pierwszego etapu zbliża się coraz większymi krokami. Przez ten czas wiele się zmieniło w moim życiu od tak prostych rzeczy jak łatwiejsze zakładanie obuwia, czy ograniczenie tabletek na ciśnienie o połowę, a na zakupie ubrań w normalnych sklepach a nie XXXXL kończąc.

Drugim etapem ale jakże ważnym będzie utrzymanie tego co udało mi się do tej pory wypracować, ale przy Pani Agnieszce i zmianach żywieniowych jakich się cały czas uczę jestem pewien że to się uda.